Gedurende 30 jaar heb ik mensen begeleid met een post traumatische stress stoornis. Wat me altijd heeft getroffen is de impact die het psychotherapeutisch proces heeft op het privé leven van cliënten. Zeker wanneer er sprake is van een complexe p.t.s.s. Wanneer de deur naar de herbelevingen open gaat neemt het verleden met enige regelmaat de regie van het leven over en veroorzaakt dit vaak zware druk op dierbare relaties. Partners die vaak niet kunnen bevatten wat er allemaal gebeurt. Niet zelden leidt dit tot verbroken relaties. Ik ben op zoek gegaan naar een meer humane vorm van begeleiding die cliënten meer handvatten geeft om zelf de regie over hun leven te hebben tijdens dit proces.
Het inzicht dat ‘dissociatie’’ niet alleen een ongrijpbaar overlevingsmechanisme is van ons brein, maar ook mogelijkheden biedt om tijdens het psychotherapeutisch proces gebruik van te maken bracht me op het spoor dat ons brein ‘Kamers in de geest’ vormt. Een methode die zowel narratief als ook cognitief is. Lees ook mijn artikel: Tussen kwetsbaarheid en veerkracht van ons brein.